გამოუსწორებელი ზარმაცი ვარ :|

არა რა გამოუსწორებელი ზარმაცი ვარ. თითქმის ყველაფერი მეზარება იმდენად, რომ მეგობარს ვუღალატე შიძლება უბრალო წვრილმანით მაგრამ მაინც თავს დამნაშავედ ვგრძნობ ალბათ იცით დღეს მსვლელობაა 100 000 თავგანწირული ქართველის მოსახსენიებლად კვირიკე და ივლიტას ტაძართან უნდა შევხვედრილიყავით და მეტეხის ხიდამდე ფეხით გვევლო შემდგომ უწმინდესი და უნეტარესი სრულიად საქართველოს პატრიარქი ილია მე–2 დაგვლოცავდა ყველა სკოლიდან მიდიოდნენ ბავშვები ჩემმა დაქალმა მთხოვა გთხოვ წამოდიო მე ვუთხარი დედაჩემს ვკითხავ თქო მაგრამ არ მიკითხავს მოვატყუე არ მიშვებს თქო არადა გამიშვებდა. დღეს დილით კიდევ გალობის ხმა მომესმა და სინდისმა შემაწუხა პირველ რიგში როგორც ქრისტიანი არ მოვიხადე ჩემი ვალი ღმერთისა და იმ თავგანწირული ადამიანების წინაშე მეორე რიგში მოვატყუე ჩემს მეგობარს და ვუღალატე ჩემს თავს. ანიმ (ჩემი მეგობარი) არ იცის ამ ბლოგის არსებობის შესახებ თორემ რომ გაეგო ძალიან ეწყინობოდა შეიძლება წვრილმანია მაგრამ მაინც... და რის გამო ელემენტარული სიზარმაცის გამო. აი ეხლაც უამრავი სამეცადინო მაქვს მე კიდე აქ ვზივარ და ვპოსტავ ბლოგზე რომელსაც არავინ არ კითხულობს...