არ გქონიათ შემთხვევა რომ გითქვამთ რატომ დავიბადე? არადა ამის რეალური საბაბი არ გქონიათ ანუ რამე ტრაგედია არ შეგემთხვათ მაგრამ რაიმე ნერვებმომშლელი წვრილმანის გამო ყველაფრის იმედი დაგიკარგავთ და სასოწარკვეთილებაში ჩავარდნილხართ სინამდვილეში ეს "წვრილმანებია" ნევროზის მიზეზი რომელიც ნელნელა იბუდებს ჩვენს ფსიქიკაში და ჩვენს ნერვებს "აფუჭებს" ფსიქოლოგები ამბობენ, რომ არასოდეს არ უნდა დაკკარგო ხვალინდელი დღის იმედი მაგრამ რა უნდა გავაკეთოთ თუ ეს უკვე დაკარგულია ან ყველაზე უარესი "ხვალინდელი დღე" უბრალოდ არ არსებობს და ჩვენი ყოფა უაზრო ხდება ძალიან უაზრო ზედმეტად... ყოველი დღე ერთმანეთს გავს და თუ რამე სიახლე ხდება ეგაც ცუდი დრო საშინლად ნელა გადის და მთელი დღე იმის ლოდინში ხარ როდის დაღამდება რომ დაიძინო და რამდენიმე საათით მაინც მოწყდეთ რეალობას. ყველა გეუბნება რომ რაც გაქვთ იმით უნდა დაკმაყოფილდე მაგრამ რა ქნას ადამიანმა თუ ის ბუნებით მინიმალისტობა არ ახასიათებს და მაქსიმალისტია. შეეგუოს რეალობას შეეცადოს რაიმეს შეცვლას ან თავი მოიკლას აქედან პირველი ისედაც თავისით ხდება მეორეს გაკეთება რომ შეგეძლოს დეპრესიაში არ იქნებოდი ხოლო მესამე ყველაზე ცუდი გადაწყვეტილებაა თან გამოსავალი არ არის. თავის მოკვლა თანაც დიდი ცოდვაა ჩვენ არ გვაქვს უფლება ღმერთის ნაჩუქარი სიცოცხლე უარვყოთ. ხანდახან ნევროზი მწვავდება და პატარა ინციდენტის გამოო შეიძლება ისტერიკაში ჩავარდე ამ დროს კარგია თუ უმნიშვნელო ნივთს გააფუჭებთ ნერვებსაც დაიწყნარებთ და ძარღვებში მომდგარ სისხლსაც. ზემოთ მოყვანილი სიტუაცია თქვენთვის ნაცნობია მოემზადეთ თქვენ ნევროზი გჭირთ. მაგრამ არა ეგრეთწოდებული ლაითი ნევროზი რომელიც ყოველ მეორე თბილისელს სჭირს არა თქვენ სერიოზული ნევროზი გჭირთ მაგრამ მე რა უნდა გირჩიოთ მე თვითონ ნევროზიანი ვარ ერთ რჩევას კი მოგცემდით თუ ბლოგი გაქვთ გადმოანთხიეთ მანდ ყველაფერი როგორც ამას მე ვაკეთებ.
და ბოლოს იფიქრეთ იმაზე რომ შეიძლება ყველაფერი უარესად ყოფილიყო
No comments:
Post a Comment
winaswar madloba komentaristvis